5/25/2011

Ένα Πάρκο γεμάτο παραβάτες



Καμηλοπαρδάλεις, αντιλόπες, τίγρεις, πούμα, καφέ αρκούδες με τα μικρά τους, ροζ φλαμίνγκο, πιγκουίνους, ρινόκερους, παπαγάλους με πολύχρωμα φτερά, πύθωνες, κροκόδειλους, παιχνιδιάρικους πιθήκους, καμήλες και τι δεν είδαμε, ξετρελάθηκε ο μικρός! Το Αττικό Πάρκο, μπορεί να μην ξεπερνά σε ποικιλία και πυκνή βλάστηση τα αντίστοιχα πάρκα άλλων χωρών αλλά ήταν πραγματική όαση, ειδικά μετά από μια βόλτα στον Εθνικό μας Κήπο με τα λιγοστά κλουβιά γεμάτα πάπιες και κόκορες και εκεί που περιμένει κανείς την έκπληξη βλέπει λίγο πιο κάτω πάλι πάπιες και κόκορες και με θλίψη αντικρίζει το πλέον άδειο κλουβί δύο επί τρία το οποίο κάποτε, αν είναι δυνατόν, φιλοξενούσε ένα άγριο λιοντάρι. 

Αυτό που με απογοήτευσε όμως, κυρίως στο μεγάλο πάρκο όπου υπήρχαν αρκετές ταμπέλες, ήταν η ίσως και φασιστική θα τολμήσω να πω επιμονή των περισσότερων επισκεπτών να τις αγνοούν. Οι κανόνες ήταν σαφείς: "Μη ταΐζετε, μη πετάτε αντικείμενα και μην ενοχλείτε τα ζώα με οποιοδήποτε τρόπο, μη τρέχετε, μη φωνάζετε, μη σκαρφαλώνετε στους φράχτες και μη παραβιάζετε απαγορευμένες περιοχές". Παρά τις προειδοποιήσεις, όχι μόνο οι πιο πολλοί γονείς δεν έκαναν συστάσεις στα βλαστάρια τους να μην ουρλιάζουν στα ζώα και στα πουλιά, όχι μόνο δεν τα εμπόδιζαν να στέκονται στα κάγκελα από τη εσωτερική πλευρά αλλά τα προέτρεπαν κιόλας να ταΐζουν τα μικρά ζώα μπισκοτάκια, πατατάκια και φαγητό από τάπερ! Οι ίδιοι διασκέδαζαν με το να επιβάλλουν την άθλια συμπεριφορά τους, άφηνοντας πίσω τους ένα σωρό κουτάκια και περιτυλίγματα συσκευασιών σε σημεία που είχαν πρόσβαση οι μαϊμούδες να τ' αρπάξουν, να τα μασήσουν και να πνιγούν, κάτι το οποίο έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν και μετά τι άλλο, έφυγαν με τη συνείδησή τους ήσυχη. 


Είναι και αυτός ένας τρόπος ωραίοι ως ελληναράδες να δείξουμε την υπεροχή μας κι εμείς κάπου, δε λέω, αλλά η διεύθυνση του Πάρκου οφείλει να τοποθετήσει ανθρώπους ώστε να περιφρουρούν  τον χώρο και όταν γράφει ότι έχει "το δικαίωμα να αποβάλλει τους παραβάτες", να το πράττει. 

Με αφορμή αυτή την επίσκεψη και στα πλαίσια μιας αέναης αναζήτησης αιτιών και αιτιατών της κρίσης γενικότερα, σκεφτόμουν μήπως επιτέλους πρέπει να σταματήσουμε να ορίζουμε τις καταστάσεις όπως μας βολεύει. Δεν είμαστε μια χώρα με ανεφάρμοστους νόμους, κανόνες και αμέτρητες δεοντολογίες και αυτό ήταν όλο, αλλά μια χώρα με χιλιάδες παραβάτες που δρουν ανενόχλητοι και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί! Απλό δεν είναι; 



Φωτογραφίες: maximus
.

5/18/2011

Death in the Blogosphere.




Eδώ και τρία χρόνια σχεδόν που επισκέπτομαι το διαδίκτυο έχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά που κάποιος θέλει ή αναγκάζετε να σταματήσει να γράφει όλοι οι e-φίλοι προσπαθούν πάση θυσία να τον αποτρέψουν. Μήπως όμως έρχεται η ώρα που κάποιος πλέον οφείλει να διακόψει μια ασχολία είτε γιατί δεν ικανοποιεί πια τις ανάγκες του είτε γιατί δεν επιτυγχάνει πια τον σκοπό της; Σίγουρα θα έχετε διαβάσει πολλές ιδέες για το πως να φτιάξετε ένα επιτυχημένο blog αλλά μεταξύ αστείου και σοβαρού,  όσο και αν ακούγεται σκληρό για όλους όσοι έχετε μοιραστεί πολύτιμες διαδικτυακές στιγμές, μπορεί κάποια στιγμή και να θέσετε στον εαυτό σας τα ερώτηματα, γιατί, πότε και πως μπορώ να ξεφορτωθώ το ιστολόγιό μου. Εγκαίρως!

1.     Αν κάνατε κακή αρχή
Συχνά λίγες εβδομάδες μετά την δημιουργία ενός ιστολογίου μετά δηλαδή τον πρώτο ενθουσιασμό του συγγραφέα αλλά και των αναγνωστών σύντομα έρχεται η σκληρή πραγματικότητα σύμφωνα με την οποία είναι της μοίρας γραφτό να χαθεί αυτή η μαγεία, η αφοσίωση και τελικά να μην διαβάζει κανείς αυτό το ιστολόγιο όσες προσπάθειες και αν γίνονται, οπότε είναι προτιμότερο να αποκτήσετε μια άλλη ασχολία και να μη βασανίζεστε άλλο.


2.     Aν η  ζωή  "ποδοπατά " όχι μόνο εσάς αλλά και το ιστολόγιό σας
Μπορεί η ασχολία σας να κρατήσει πολύ παραπάνω από μερικές εβδομάδες αλλά ίσως είστε τόσο απορροφημένοι με τα δυσβάσταχτα προβλήματά της ζωής ή της προσωπικότητάς σας και έτσι οι περισσότερες αναρτήσεις σας να καταλήγουν να είναι δικαιολογίες που μάταια εξηγούν για ποιο λόγο δεν γράφετε ή ότι θα επιστρέψετε σύντομα και άλλα τέτοια. Καλό είναι να μην ξεχνάτε ότι ο χώρος του διαδικτύου δεν ενδείκνυται για ψυχοθεραπεία. Είναι φυσικό να διστάζετε να το παραδεχτείτε αλλά μήπως ένας καλός ψυχίατρος είναι πιο κατάλληλος για εσας από κάποιους μπλογκο-φίλους με αμφίβολα ή και ύποπτα κίνητρα;


3.     Αν δεν ταιριάζει στον ευαίσθητο χαρακτήρα σας.
Αν είστε υπερβολικά συνασθηματικός ή θίγεστε εύκολα καλύτερα να ασχοληθείτε με κάτι άλλο, όπως με τη ζωγραφική ή με τη φωτογραφία που είναι πιο μοναχικά σπορ. Κακώς περιμένετε ότι όλοι θα συμφωνήσουν ή όλοι θα διαφωνήσουν μαζί σας με τον πιο ευγενικό τρόπο. Κανένας κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, εκτός από αυτόν του μυαλού σας. Αν ο σκοπός σας δε, δεν είναι να γράφετε κείμενα και να μοιράζεστε τις απόψεις σας, αλλά να βρείτε φίλους καρδιακούς ή διάφορους συντρόφους, μην ξεχνάτε ότι ο σκοπός ενός ιστολογίου δεν είναι αυτός των chat roomς, διαφόρων zone derotica, ιστότοπων τύπου you porn ή συναντήσεων σε γραφεία συνoικεσίων. Μην προσπαθείτε χρησιμοποιώντας τα παραπλανητικά μέσα της μπλογκόσφαιρας, να γίνετε απεγνωσμένα αυτό που κάποιος άλλος το ίδιο απεγνωσμένα ψάχνει στο διαδίκτυο έχοντας παρόμοιες εφηβικές ψευδαισθήσεις με τις δικές σας. Καλή η φαντασία αλλά έχει και τα όριά της.


Αν υπάρχουν κάποιοι από τους παραπάνω λόγους ή ακόμα σοβαρότεροι ώστε να θέλετε οπωσδήποτε να "σκοτώσετε" το ιστολόγιό σας πριν αυτό "σκοτώσει" εσάς, οι πιο γνωστές λύσεις είναι οι εξής:

·         Να το αφήσετε να "αιωρείται" στο διαδίκτυο εις ανάμνηση και να το επισκέπτεστε που και που με μάτια βουρκωμένα.
·         Να το δανείσετε σε κάποιον άλλον ο οποίος θα γράφει στη θέση σας. Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια ρισκάρετε να το μετανιώσετε οικτρά κυρίως αν το ιστολόγιό σας είναι ήδη επιτυχημένο διότι υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει την υψηλή επισκεψιμότητά του ακόμα και αν συνεχίσει να έχει ποιοτικό περιεχόμενο. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες τις περισσότερες φορές είναι το προσωπικό και ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα που κάνει ένα μπλογκ δημοφιλές.
·         Αφού πρώτα αποχαιρετίσετε τους διαδικτυακούς σας φίλους έναν έναν, στ’ αλήθεια και όχι γιατί κατά βάθος θέλετε μόνο να τους εκβιάσετε να σας επισκέπτονται συχνότερα, ένα πρωί σταματήστε απλώς να γράφετε.
·         Να το σβήσετε χωρίς να δώσετε καμία εξήγηση σε κανέναν και να εξαφανιστείτε. Μην το πράξετε όμως εν βρασμώ ψυχής ή εν μέσω νευρικής κατάρρευσης, κλαυθμών ή άλλων μικροαστικών εξάρσεων, κυρίως αν οι λόγοι δεν έχουν καμιά σχέση με το άμοιρο αυτό ιστολόγιο.

Αν όμως παρά τις δυσκολίες, δε λέτε να συνειδητοποιήσετε την πιθανότατα δραματική κατάσταση στη οποία βρίσκεστε εσείς ή το ιστολόγιό σας και επιμένετε να συνεχίσετε το μπλογκινγκ, κανείς δεν μπορεί να σας εμποδίσει. Πιστεύω, σύμφωνα με όσα έχω δει έως τώρα, πέρα από το ποιοτικό περιεχόμενο, το ιδιαίτερο στυλ, το ύφος, την ενδιαφέρουσα θεματολογία και την συχνή ανανέωση των άρθρων, που είναι οι βασικοί κανόνες ενός καλού ιστολογίου, αν ακολουθήσετε και τα παρακάτω βήματα μπορεί να μην είστε μεν αρεστοί σε όλους, αλλά θα γίνετε μπλογκο-ανάρπαστοι!


  • Να έχετε πάντα άποψη για όλα συνήθως αντίθετη από τους άλλους, Αυτό θα τους ιντριγκάρει και θα θέλουν να σας γνωρίσουν περισσότερο.
  • Να απαντάτε το αντίθετο από αυτό που εννοείτε για να τους μπερδεύετε και να μην εκτίθεστε.
  • Να έχετε έτοιμη απάντηση για κάθε ερώτηση ακόμα και αν δεν σας αφορά.
  • Να  σπέρνετε την ασυνεννοησία στους υπόλοιπους, να είστε ο ηθικός αυτουργός των διαδικτυακών καυγάδων ώστε μετά να επανέρχεστε ως καλός "πυροσβέστης" για να εξομαλύνετε την κατάσταση. Με αυτό ειδικά θα σας λατρέψουν!
  • Να "δουλεύετε" τους άλλους με το να γράφετε άλλα και στη πραγματικότητα να πράττετε ακριβώς τα αντίθετα. Ακόμα και αν δεν το γνωρίζουν αυτό θα δώσει μεγάλο boost στην αυτοπεποίθησή σας και επομένως θα συμβάλλει στην γρηγορότερη κατάκτηση όχι απλώς μιας οποιασδήποτε θέσης στο πάνθεον των δημοφιλέστερων ιστολογίων της μικρής και πολύπαθης πόλης μας αλλά την πιο τιμητική από όλες.